Stalia stalia
Sotis Volanis
Στάλα η ζωή περνάει
Φεύγει πίσω δε γυρνάει
Χάνεται όταν θυμώνει
Και τον χρόνο τον χρεώνει
Παίρνει πίσω τα κλεμμένα
Δε χαρίζει σε κανένα
Φεύγει γρήγορα για όποιον δεν ξέρει να μετράει
Τον κοροϊδεύει και γελάει
Σταλιά σταλιά θα σε πιω σταλιά σταλιά
Μεσ στο ποτήρι μου σε βάζω
Γουλιά γουλιά θα σε πιω γουλιά γουλιά
Κι όταν μεθύσω ασ πεθάνω
Στάλα η ζωή περνάει
Φεύγει πίσω δεν κοιτάει
Γίνεται αέρασ που σε παίρνει και σε πάει
Χωρίσ να σταματάει
Παίρνει πίσω αυτό που δίνει
Σε κανέναν δεν αφήνει
Γίνεται σκοινί κι όταν σε δένει σε τραβάει
Σε μεγαλώνει σε γερνάει
Σταλιά σταλιά θα σε πιω σταλιά σταλιά
Μεσ στο ποτήρι μου σε βάζω
Γουλιά γουλιά θα σε πιω γουλιά γουλιά
Κι όταν μεθύσω ασ πεθάνω