Είμαι
Να'με κοίτα με πετάω ανοίγω πάλι τα φτερά μου
Φεύγω ν'ανταμώσω τα όνειρά μου
Μεσ'τα σύννεφα σκορπίζομαι σαν φύλλο κι'εκεί ανασαίνω
Και στη γη για λίγο ξαποσταίνω
Κλέβω μέσα απ'τα ηφαίστεια δυνατέσ φωτιέσ
Και τισ μεταφέρω σ'αδειανέσ καρδιέσ
Τα καταμεσήμερα κρύβομαι σε ουράνιεσ σκιέσ
Και τισ νυχτιέσ γυρεύω ξαστεριέσ
Σε μέρεσ βροχερέσ πλένομαι από τισ ψιχάλεσ
Η του παραδείσου ψαχνω να βρώ τισ σκάλεσ
Μέσα απ'τα στενά σαν μανιασμένοσ άνεμοσ πάντα περνάω
Καθόλου δε χαλιέμαι όταν νιώθω ότι γερνάω
Είμαι ουρανοκατακτητήσ και θαλασσοαρμενιστήσ
Τησ παρακμήσ τησ μίζερησ ζωήσ ο βιαστήσ
Του δάσουσ των σκιών είμαι ο εμπρηστήσ
Και τησ απέραντησ γαλήνησ σασ θορυβητήσ
Είμαι των τραγουδιών σασ η ατάκα
Κι'αν δεν περίμενεσ ν'ακούσεισ και αυτό
Όλα μπροστά σου είναι
Είμαι ο στίχοσ που θα σε κάνει μάγκα
Στα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκα
Είμαι στον ίσιο δρόμο σου πάντα η λάκα
Κι αν είσαι ύπουλο τρωκτικό εγώ είμαι η φάκα
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ ποτέ ότι θα ήμουν
Μα πίστεψα σε μένα κι'όλα σίγουρα θα γίνουν
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ ποτέ ότι θα ήμουν
Μα πίστεψα σε μένα κι'όλα σίγουρα θα γίνουν
Είμαι μεσ'τον ίσιο δρόμο σου εγώ η λάκα
Στα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκα
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ μα τώρα να'με
Και τα βράδια ήσυχα κοιμάμαι
Τα όμορφα σου λέω ακόμα τα θυμάμαι
Και χαίρομαι που χώρια εμείσ γερνάμε
Να'με κοίτα με σέρνομαι σαν σκιά στο φώσ
Από το μυστικό σου δείπνο εγώ έφυγα νηστικόσ
Έφυγα σαν αλλοδαπόσ στα πάτρια εδάφη γύρισα
Περασμένεσ μυρωδιέσ τισ ξαναμύρισα ξεκλήρισα
Τα όνειρα που έσερνα από'κεί
Όποιον ρωτήσεισ να'σαι σίγουροσ αυτό θα σου πει
Τώρα δεν περιορίζομαι πουθενά
Κάνω η ψυχή μου ότι μου πεί το μυαλό μου ότι γεννά
Τώρα δε δικαιολογούμαι σε κανέναν και για τίποτα
Σταμάτησαν να υπάρχουν ευτυχώσ λόγια ανείπωτα
Υπάρχουν και ξετσίπωτα και τα γουστάρω
Σαν να'ναι το τελευταίο μου τσιγάρο
Ξόρκισα από πάνω μου σου λέω τον κακό το φλάρο
Σαν λαγωνικό το θήραμά μου το φερμάρω
Χώθηκα στου έβρου τισ καταπακτέσ
Στισ όχθεσ των ποταμών και τισ ακροθαλασσιέσ
Να'με ελεύθεροσ τώρα ταξιδεύω σαν τη σφαίρα
Πάω να τη χωθώ σε μια ανοιξιάτικη μέρα
Βλέπω τα πάντα μέσα από το μάτι τησ thundera
Κι'αφήνω εσένα πίσω μου κατάλευκη χολέρα
Είμαι μεσ'τη μίζερη ζωή σου σαν μια ξέρα
Μπάσ και μπεί στ'αμπάρι σου νερό και δείσ καμιά άσπρη μέρα
Είμαι στ'άσπρο μπλουζάκι σου κρασιού κηλίδα
Και στη μασίφ κατασκευή σου η λασκαρισμένη βίδα
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ ποτέ ότι θα ήμουν
Μα πίστεψα σε μένα κι'όλα σίγουρα θα γίνουν
Είμαι μεσ'τον ίσιο δρόμο σου εγώ η λάκα
Στα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκα
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ μα τώρα να'με
Και τα βράδια ήσυχα κοιμάμαι
Τα όμορφα σου λέω ακόμα τα θυμάμαι
Και χαίρομαι που χώρια εμείσ γερνάμε
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ ποτέ ότι θα ήμουν
Μα πίστεψα σε μένα κι'όλα σίγουρα θα γίνουν
Είμαι μεσ'τον ίσιο δρόμο σου εγώ η λάκα
Στα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκα
Είμαι ότι δεν φαντάστηκεσ μα τώρα να'με
Και τα βράδια ήσυχα κοιμάμαι
Τα όμορφα σου λέω ακόμα τα θυμάμαι
Και χαίρομαι που χώρια εμείσ γερνάμε