Η φωτογραφία (Μια μάνα κλαίει)

Κρατώντασ κάποια φωτογραφία
Μια μάνα κλαίει βράδυ πρωί
Βλέπει το γιο τησ που ‘ναι στα ξένα
Και πόσα χρόνια τον καρτερεί

Η τύχη τησ η τύχη τησ την έχει δικασμένη
Να ζει δυστυχισμένη στην κάμαρα κλειστή

Την έχει πάντα για συντροφιά τησ
Την σφίγγει μέσα στην αγκαλιά
Κυλούν επάνω τα δάκρυά τησ
Και τη στεγνώνει με τα φιλιά

Η τύχη τησ η τύχη τησ την έχει δικασμένη
Να ζει δυστυχισμένη στην κάμαρα κλειστή

Φιλάει το γιο τησ που τον κρατάει
Η ξελογιάστρα η ξενιτιά
Και με λαχτάρα καρδιοχτυπάει
Τον γυρισμό του προσμένει πια

Και ίσωσ να γινούν χαρέσ τα τόσα βασανά τησ
Να δει την κάμαρά τησ και πάλι ανοιχτή