Ήπια της πίκρας τα ποτήρια

Πήρα τη φτώχεια μου παρέα κάποια μέρα
Και κουβαλήθηκα κι εγώ στην ξενιτειά
Άφησα πίσω μου μανούλα και πατέρα
Και μια κοπέλα που με λάτρεψε πιστά

Μα τώρα απ' τα στήθια μου ευχή μεγάλη βγαίνει
Ασ έχουν τα χαϊρια μου όλοι οι ξενιτεμένοι

Ήπια τησ πίκρασ τα ποτήρια ένα ένα
Όμωσ στο τέλοσ μου ‘ρθαν όλα βολικά
Τη μαύρη φτώχεια εγκατέλειψα στα ξένα
Κι ήρθα με πλούτη στην πατρίδα τη γλυκιά

Μα τώρα απ' τα στήθια μου ευχή μεγάλη βγαίνει
Ασ έχουν τα χαϊρια μου όλοι οι ξενιτεμένοι