Καταχνιά

Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά
Κλαίνε θρηνούν οι κάμποι
Ήρθε σκλαβιά πικρή σκλαβιά
Πλάκωσε μαύρη καταχνιά
Κι ο ήλιοσ πια δεν λάμπει

Η μπότα του κατακτητή
Παντού τη φρίκη απλώνει
Κι όπου πατεί κι όπου πατεί
Χορτάρι δε φυτρώνει
Μα στη χαμένη μου τη γη
Θανθίσουν πάλι οι κλώνοι
Θαναλαλεί το αηδόνι

Μέσα απ' τη στάχτη τη βαθειά
Μια σπίθα θα πετάξει
Σε πολιτείεσ και χωριά
Και θα γενεί τρανή φωτιά
Που τη φωτιά θα κάψει