Περασμένες δώδεκα

Περασμένεσ δώδεκα νύχτα σκοτεινή
Η μικρή μασ κάμαρα άδεια κι ορφανή
Πώσ να κλείσω μάτι πώσ να κοιμηθώ
Πήρα την απόφαση και θα σκοτωθώ

Ένα μαχαίρι κρατώ στο χέρι
Και θα το μπήξω μεσ στην καρδιά
Να μη λυπάμαι όταν θυμάμαι
Πωσ με άλλον έφυγεσ κάποια βραδιά

Μια φωτογραφία σου σαν να μου μιλά
Παίζει με τον πόνο μου και χαμογελά
Πωσ με κοροϊδεύει τ' άψυχο χαρτί
Γιατί να σε χάσω πεσ μου το γιατί

Έξω βρέχει άγρια και μελαγχολώ
Τη φωτογραφία σου κλαίγοντασ φιλώ
Η βροχή στα τζάμια δάκρυα σκορπά
Και την πόρτα ο χάροσ τώρα μου χτυπά

Stelios Kazantzidis