Ποτέ δε γνώρισα χαρά
Μεσ σ' αυτή την άδικη και ψεύτρα κοινωνία
Που τα θεριά τησ σου ξεσκίζουν την καρδιά
Δεν εγνώρισα κι εγώ σαν παλικάρι
Μια μέρα στη ζωή μου λίγη χαρά
Με τσάκισαν οι συμφορέσ η τόση αδικία
Χαράμι παν τα νιάτα μου σ' αυτή την κοινωνία
Από μωρό στην κούνια γνώρισα την ορφάνια
Χρόνια παλεύω απ' τη φτώχεια μου να βγω
Με καταδίκασε σκληρά η κοινωνία
Του μαρτυρίου το σταυρό να κουβαλώ
Με τσάκισαν οι συμφορέσ η τόση αδικία
Χαράμι παν τα νιάτα μου σ' αυτή την κοινωνία