Η Κάρμεν στην Αθήνα

Ήρθε η κάρμεν στην αθήνα
Η ιμπέριο αρτζεντίνα
Την κληρονομιά να πάρει
Του αντώνη του βαρκάρη

Απ' το τρένο μόλισ φτάνει
Τρέχει στο πασαλιμάνι
Την βαρκούλα ν' αντικρίσει
Τα κουπιά τησ να φιλήσει

Κι που γύριζε η καημένη
Βλέπει κατατρομαγμένη
Μεσ την βάρκα τον αντώνη
Τα πανιά του να απλώνει

Αντωνάκη μου βαρκάρη
Ταυρομάχε παλικάρι
Ζεισ ακόμη ή γελιέμαι
Σε θωρώ κι αναρωτιέμαι

Κάρμεν κάρμεν μη φωνάζεισ
Μη με βλέπεισ και τρομάζεισ
Να πεθάνω ήταν κρίμα
Κι έκανα το ψευτοθύμα