Miguel

ตีสองสามสิบหกนาที
ตีสองสามสิบหกนาทีของวันนั้นกูยังไม่หลับ
มึงส่งมาบอกว่ามึงจะกลับ
แล้วมึงก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย

ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
ไม่เหมือนเคย
สิบที่ผ่านมาไวเหมือนกับกระพริบตา
ไม่หมือนเดิมไม่เหมือนเคย

วันที่สิบเก้ากุมภาวันที่มึงมาจากลา
ทันทีที่ตัวกูรู้ว่ามึงนั้นจะไม่มา
กูวิ่งขึ้นไปชั้นห้าแต่ว่าตอนนั้นไม่มีนํ้าตา
กูนั่งในห้องของมึงจนฟ้าสว่างคาตา
เรื่องผีกูก็กลัวแต่กูก็อยากให้มึงมาลา

มึงจำได้ไหมกูเล่นกีตาร์
แล้วมึงจะเป่าฮาโมนิการ์ตอนเมาสุราสี่สิบดีกรี
กูตีคอร์ดได้สี่คอร์ดแบบธรรมดา
ไม่มีวิชาไม่มีฝีมือไม่มีนํ้ายาแล้วตอนนั้นเองนํ้าตากูมา
เพราะกูเข้าใจว่านาฬิกามันไปข้างหน้า
มันจะไม่พาให้วันเวลาที่ผ่านไปแล้วน่ะกลับมา
ประโยคสุดท้ายมึงบอกกูว่าไอ้ตั้งเราน่าจะมาทำเพลงบ้าบ้า
กูตอบมึงว่ามันไม่ใช่ธรรมชาติของกูเพราะกูไม่กล้า
มึงถามกูว่าอยากเป็นอะไรกูตอบมึงว่าช่างภาพ

แล้วมึงก็บอกกูว่าถ้าวันนึง
มึงนะเปลี่ยนใจจะทำเพลงอย่าลืมกูนะ
อย่าลืมกูนะ
มิเกล

ตีสองสามสิบหกนาที
ตีสองสามสิบหกนาทีของวันนั้นกูยังไม่หลับ
มึงส่งมาบอกว่ามึงจะกลับ
แล้วมึงก็ไม่เคยกลับมา

ตีสองสามสิบหกนาที
ตีสองสามสิบหกนาทีของวันนั้นกูยังไม่หลับ
มึงส่งมาบอกว่ามึงจะกลับ
แล้วมึงก็ไม่เคยกลับมา

กูคิดถึงวันนั้นกูปีสามมึงปีสี่
มึงบอกว่าเทอมนี้มึงต้องลงเรียนแปดเครดิต
วิชากีฬานับเป็นหนึ่งถ้าคณิตนับเป็นสี่
มึงแม่งลงกีฬาเลยแปดตัวโคตรปาหี่

มึงชอบฝากกูซื้อมาโบโร่แดง
มึงชอบรถมัสแตงบอกว่าเครื่องมันซัดแรง
ให้กูซื้อรถให้มึงกูคงไม่ไหวเพราะรถแพง
แต่พวกกูก็เอาบุหรี่ไปให้กลัวมึงอะลงแดงน่ะมิเกล

กูอัปเดตชีวิตกูให้มึงไวไว
ตอนนี้กูถ่ายหนังเป็นดีโอพีแล้วสมใจ
ทำเพลงแบบเหงาเหงากูพูดคนเดียวไม่มีใคร
แล้วก็ท่อนต่อไปเป็นท่อนของมึงกูเว้นไว้ไป

ตีสองสามสิบหกนาที
ตีสองสามสิบหกนาทีของวันนั้นกูยังไม่หลับ
มึงส่งมาบอกว่ามึงจะกลับ
แล้วมึงก็ไม่เคยกลับมา

ตีสองสามสิบหกนาที
ตีสองสามสิบหกนาทีของวันนั้นกูยังไม่หลับ
มึงส่งมาบอกว่ามึงจะกลับ
แล้วมึงก็ไม่เคยกลับมา