กระถางดอกไม้ให้คุณ
ปั้บปั้บป้าดา ป่า ป้าดา ปั้บปั้บปั้บป้าดา ป่า ป้าดา
ขอให้ฉันได้ร้องเพลงบ้างสักเพลง
ฉันไม่เคยคิดร้องเพลงเลยสักเพลง
เพลงนี้เป็นเพลงแรกและเป็นเพลงสุดท้าย
ในชีวิตของฉันที่คุณจะได้ยินได้ฟัง
ปั้บปั้บป้าดา ป่า ป้าดา
ความหลังครั้งเมื่อฉันหัดเล่นดนตรี
มีฉิ่งฉับเป่าแตรกลองแทร็กและนิ้งหน่อง
พอเลิกเรียนเพื่อนฝูงเริ่มซ้อมดนตรี
ดังตั้งแต่ต้นซอยยันถึงท้ายซอย
ปั้บปั้บป้าดา ป่า ป้าดา
อ๊อดหัดเล่นดนตรีเพราะมีใจรักในเสียงเพลง
เสียงดนตรีบรรเลงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอ๊อด
เราร่วมกันบรรเลงบทเพลงกล่อมโลกให้สดใส
คลายความหงอยความเหงา ความเศร้า ความทุกข์และความโศก
ขอให้ฉันได้ร้องเพลงบ้างสักเพลง
ฉันไม่เคยคิดร้องเพลงเลยสักเพลง
เพลงนี้เขาบังคับให้ฉันต้องร้อง
ต้องฝึกตั้งนานเท่าใดก็ยังร้องไม่ค่อยจะเป็นเพลง
อ๊อดหัดเล่นดนตรีเพราะมีใจรักในเสียงเพลง
เสียงดนตรีบรรเลงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอ๊อด
เราร่วมกันบรรเลงบทเพลงกล่อมโลกให้สดใส
คลายความหงอยความเหงา ความเศร้า ความทุกข์และความโศก
แล้วอยู่มาวันหนึ่งฉันจึงมาเข้าใจ
มีกระถางต้นไม้ปลิวข้ามหลังคา
ตกลงมากลางวงตรงฉันพอดี
ทั้งดอกไม้กระถางก้อนดินและเสียงด่า
ปั้บปั้บป้าดา ป่า ป้าดา
ดูเวลาก็ปาเข้าไปสองยาม
ฉันจึงยิงคำถาม ถามเจ้าของดอกไม้
ถามว่าเสียงของฉันมีแววแค่ไหน
เสียงตอบมาไกลไกลว่าเลิกร้องจะดีกว่า