Ο Στέλιος του Σεπτέμβρη

Του προδομένου τον καημό
Τησ ξενιτιάσ το στεναγμό
Μ' αγάπη τραγουδούσε
Ένασ αετόσ που στα φτερά ελλάδα κουβαλούσε
Κι αν σ' άλλο τρένο μπήκε αυτόσ
Και σ' άλλο ταξιδέψαν τα όνειρά του
Θα μείνουν ανεξίτηλα παντού τα βήματά του

Ο στέλιοσ του σεπτέμβρη
Τισ ώρεσ που βραδιάζει
Στου φεγγαριού το στέκι θα συχνάζει
Θ' ακούγεται η φωνή του
Στη νύχτα να ξεσπάει
Για τ' άδικο του κόσμου να πονάει

Ήταν παρασκευή πρωί
Που έμοιαζε με νύχτα
Δυο πόρτεσ έχει η ζωή
Ψιθύρισε και είπε καληνύχτα

Ο στέλιοσ του σεπτέμβρη
Τισ ώρεσ που βραδιάζει
Στου φεγγαριού το στέκι θα συχνάζει
Θ' ακούγεται η φωνή του
Στη νύχτα να ξεσπάει
Για τ' άδικο του κόσμου να πονάει