ฤดูหนาว (Bangkok Winter)
เธอ เธอมาทำให้เพ้อละเมอ
ทำให้คิดถึงเรื่อยไป
แต่ตอนนี้เธออยู่ไหน
ตอนนี้เธออยู่ไหนไม่รู้เลย
คุย
คุยกี่คนก็เหมือนเดิมเดิม
จนมันเริ่มทนไม่ไหว
ทำไมต้องหาย
ทำไมต้องหายไป
เธอเป็นเหมือนฤดูหนาว
มาทำให้รู้สึกดีแค่ชั่วคราว
สิ่งที่เหลือคือปวดร้าว
แล้วใจฉันก็ว่างเปล่า
ไม่อยากให้เธอหายไป
ได้ไหม
เจ็บแบบเดิมซ้ำซ้ำคง
ไม่ไหว
ไม่อยากกลับไปเริ่มใหม่
ฉันขอ
คนที่จะไม่หายไป
ก็พอ
เหตุผลที่ฉันต้องหายไป
ทำให้เธอได้แต่เฝ้ารอ
คือฉันไม่สนเรื่องหัวใจ
ไม่หวังให้ใครมาเป็นเจ้าของ
ใครว่าการมีคนรักทำให้เธอคิดว่ามันดี
อาจเหงาแต่ฉันไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้
โทษทีที่ฉันไม่ใช่คนนั้นที่เธอเฝ้าตามหา
ไม่ได้เย็นชาก็ฉันแค่ไม่ต้องการเธอ
เธอเป็นเหมือนฤดูหนาว
มาทำให้รู้สึกดีแค่ชั่วคราว
สิ่งที่เหลือคือปวดร้าว
ใจฉันก็ว่างเปล่า
ไม่อยากให้เธอหายไป
ได้ไหม
เจ็บแบบเดิมซ้ำซ้ำคง
ไม่ไหว
ไม่อยากกลับไปเริ่มใหม่
ฉันขอ
คนที่จะไม่หายไป
ก็พอ
ไม่มีฤดูหนาวในประเทศไทย
ไม่มีความรู้สึกเหลืออีกต่อไป
ไม่มีความไว้ใจเหลือจะให้ใคร
มีแต่ใจที่ชาเหมือนจะบ้าตาย
ทุ่มเทเท่าไรก็ไร้ค่า
สะสมความเจ็บจนรู้ว่า
คนที่เราควรจะให้ค่าอาจไม่ใช่คนนั้น
เรามาลองคิดดู
อีกฝั่งที่ปลายนิ้วนั้นสุดจะไกล
ได้แต่เฝ้าดู
แม้ใจจะบอบช้ำแต่เราก็ยังอยู่ได้ ได้อยู่
อดีตที่สวยงามมันทำให้เรา do the sequel
เก็บอ้อมกอดของเราไว้เลิกคิดถึงเสีย
คิดยังไงก็ไม่ถึงเขาอยู่เองให้ได้วันสุดท้ายก็มีแค่เรา
ฉันมันเป็นใคร
ฉันจะเป็นใคร
ไม่มีผู้ใดจะมาทำลายได้อีกต่อไป
เจ็บจนใจมันด้านชา
ซ้ำซ้ำ
ใครเข้ามาก็หายไป
ทั้งนั้น
แต่ยังหวังจะได้เจอ
สักครั้ง
คนที่จะยืนข้างกัน
สักที
ไม่อยากให้เธอหายไป
ได้ไหม
เจ็บแบบเดิมซ้ำซ้ำคง
ไม่ไหว
ไม่อยากกลับไปเริ่มใหม่
ฉันขอ
คนที่จะไม่หายไป
ก็พอ