Κυρά των αστεριών

Τι να' χεισ τάχατε κυρά του δειλινού
Που κάθε βράδυ μόνη σου
Ανοίγεισ στο μπαλκόνι σου
Ψιλή κουβέντα με τα αστέρια του ουρανού
Τι να' χεισ τάχατε κυρά του δειλινού

Ποιοσ καημόσ και ποιο μαράζι
Σου βαραίνει την ψυχή
Και το πρόσωπό σου μοιάζει
Ουρανόσ μεσ στην βροχή

Τι να' χεισ τάχατε κυρά των αστεριών
Και δάκρυ το μαράζι σου
Αστράφτει στο περβάζι σου
Σαν διαμαντόπετρα στην φλόγα των κεριών
Τι να' χεισ τάχατε κυρά των αστεριών

Ποιοσ καημόσ και ποιο μαράζι
Σου βαραίνει την ψυχή
Και το πρόσωπό σου μοιάζει
Ουρανόσ μεσ στην βροχή