Το πλατάνι

Ένα πλατάνι γέρικο στη ρεματιά φουντώνει
Κι έχει ψηλό το φύλλωμα και το θεό και το θεό ανταμώνει
Και τα πουλιά που αγάπησαν όταν βραδιάζει πάνε
Κι απ' το ψηλότερο κλαρί με το θεό με το θεό μιλάνε

Πλάτανε γέρο πλάτανε κι εγώ σαν τα πουλιά
Στο φύλλωμά σου να ‘τανε να έχω τη να έχω τη φωλιά
Για να ρωτάω το θεό που θα βρω τα φτερά μου
Που θα βρω την αγάπη μου που θα βρω τη χαρά μου

Πεσ μου πλατάνι γέρικο με τα ψηλά τα κλώνια
Που μάθαν τα τραγούδια τουσ να τραγουδάν να τραγουδάν τ' αηδόνια
Τα μυστικά τουσ τα ‘μαθεσ και πεσ μου τα κι εμένα
Να γίνω αηδόνι τησ νυχτιάσ να τραγουδώ να τραγουδώ θλιμμένα

Πλάτανε γέρο πλάτανε κι εγώ σαν τα πουλιά
Στο φύλλωμά σου να 'τανε να έχω τη να έχω τη φωλιά
Για να ρωτάω το θεό που θα βρω τα φτερά μου
Που θα βρω την αγάπη μου που θα βρω τη χαρά μου

Που θα βρω τη χαρά μου που θα βρω τη χαρά μου
Που θα βρω τη χαρά μου