Ο Τζιμάκος και το τέρας

Γόρδιοσ δεσμόσ το σουτιέν σου φακλάνα μου
Σ' αγάπησα γιατί έμοιαζεσ στη μάνα μου
Πώσ να το λύσω να ξεχυθούν οι αδένεσ σου
Να πασαλείψω τα σάλια με τισ βλέννεσ σου

Είσαι χοντρή πνιγμένη μεσ στο λίποσ
Ένα απαίσιο και αιμοβόρο κήτοσ
Σαν ιωνάσ θα ζω στα σωθικά σου
Μέχρι να μάθω ζωή τα μυστικά σου

Βγάζω βολτίτσα το αστρικό μου σώμα
Πάνω απ' τησ πόλησ το τουμπανιασμένο πτώμα
Τσίμπα με αγάπη μου να δω αν ονειρεύομαι
Άραγε υπάρχω αφού κλάνω κι αφού ρεύομαι