Σπιτάκι είναι μικρό

Το σπιτάκι είναι μικρό μάσ φτάνει
Μάσ χωράει και τουσ δυο μαζί
Η αγάπη μασ διπλό το κάνει
Ένα όνειρο που πάντα ζει
Η αγάπη μασ διπλό το κάνει
Ένα όνειρο που πάντα ζει

Κι όταν κάποτε θα νιώσεισ δάκρυ
Να το κρύψεισ τότε σε μιαν άκρη
Και να κάνεισ πάλι μια ευχή
Να ξανάρθουνε τα χρόνια εκείνα
Που τη βγάζαμε φτωχά μα φίνα
Όταν είμαστε κι οι δυο φτωχοί

Όταν ήτανε μικρό το σπίτι
Νιώθαμε κι οι δυο σαν τα πουλιά
Ήμασταν σαν το φτωχό σπουργίτι
Που δική του έχτιζε φωλιά
Ήμασταν σαν το φτωχό σπουργίτι
Που δική του έχτιζε φωλιά