Γη Ηρώων

Όσοι αγαπάνε την ζωή
Δεν έχουν χάρτινη ψυχή
Δεν είναι φύλλα ο βοριάσ που τα σηκώνει
Ηρώων είναι αυτή η γη
Και δε χωράει κατακτητή
Τα παλληκάρια δεν τα σκιάζει η αγχόνη

Σε μια γη που την ζηλεύουνε ζωγράφοι
Υπάρχουνε φυλακισμένοι τάφοι

Ολόκληροσ ο ουρανόσ δικόσ του
Φεγγάρι ήταν είχε να κρυφτεί
Και όμωσ με τον θάνατο τα βρήκε
Τον τράταρε μια κούπα με κρασί

Παιδί απ τα λίγα τα παιδιά
Δεκαεννιά μόλισ κεριά
Πρόλαβε και έσβησε
Δεν ήταν όμωσ μόνοσ
Για 'κείνον ήταν λευτεριά
Τησ μάνασ του η αγκαλιά
Και ασ μην τον είδε
Τον δικαίωσε ο χρόνοσ

Σε μια γη που την ζηλεύουνε ζωγράφοι
Υπάρχουνε φυλακισμένοι τάφοι

Ολόκληροσ ο ουρανόσ δικόσ του
Φεγγάρι ήταν είχε να κρυφτεί
Και όμωσ με τον θάνατο τα βρήκε
Τον τράταρε μια κούπα με κρασί

Ολόκληροσ ο ουρανόσ δικόσ του
Φεγγάρι ήταν είχε να κρυφτεί
Και όμωσ με τον θάνατο τα βρήκε
Τον τράταρε μια κούπα με κρασί