Της γερακίνας γιός
VASILIS TSITSANIS, KONSTANTINOS VIRVOS
Μα εγώ δε ζω γονατιστόσ
Είμαι τησ γερακίνασ γιοσ
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγέσ
Εγώ αντέχω τισ φωτιέσ
Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαισ
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω
Ούτε φωσ για να διαβάσω
Το γλυκό σου γράμμα ωχ μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
Ένα μέτρο επί δύο
Είναι το κελί μου ωχ μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστόσ
Είμαι τησ γερακίνασ γιοσ
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγέσ
Εγώ αντέχω τισ φωτιέσ
Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαισ
Ένα ρούχο ματωμένο
Στρώνω για να ξαποσταίνω
Στο υγρό τσιμέντο ωχ μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
Φέραν κάποιον αδελφό μου
Πόσο θα τραβήξει ωχ μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστόσ
Είμαι τησ γερακίνασ γιοσ
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγέσ
Εγώ αντέχω τισ φωτιέσ
Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαισ