Ik heb een zoon

Ik heb de zin al zeker duizend keer gehoord
Maar nooit deed ie me iets
Het is zo’n zin uit duizenden
En het zei met eigenlijk niets
Maar nu ik hem dan zelf zeg
Klinkt ie anders dan hiervoor
Ik heb een zoon
Ik heb een zoon

Het is net of wat ik al bij haar vond
Ik een tweede keer weer vind
En wat ik allang begonnen was
Nu pas echt begint
En alles lijkt zo anders
Zoveel anders dan hiervoor
Het klinkt zo gewoon
Ik heb een zoon

Je houdt me nu hetzelfde vast
Zoals ik deed bij hem
Je zoekt m’n handen op de tast
En luistert naar m’n stem
Zoals ik deed bij hem

Ik wist niet dat iets dat nog zo klein is
Tegelijk zo groot kon zijn
Zo groot zelfs dat het bijna zeer doet
Maar dan zonder pijn
Van alles wat ik zei
Drong nog niets zo tot me door
Ik heb een zoon

Je kijkt me vragend aan
En ik doe net alsof ik weet
Dat ik het ongeveer zal doen
Als hij dat voor me deed
Van al m’n zekerheden
Voert er één de boventoon
Het klinkt zo gewoon
Ik ben een zoon

Niets is meer belangrijk
En alles des te meer
Het klinkt zo gewoon