โลกใบที่ขาดเธอ
เคยถอดใจวางไว้ละเลยไม่สนใครมานานแสนนาน
เคยเข้าใจว่าโลกนั้นคิดว่าเรา
อยากอยู่ลำพัง
แล้ววันนั้นก็เปลี่ยนฉัน
เพราะวันนั้นได้เจอเธอ
หัวใจรู้สึกตัวก็มีแค่เธอที่อยู่ในนั้น
เดินยิ้มไปยิ้มมาช้าช้า
คงทำอะไรไม่ถูกสักพัก
ความเป็นเธอช่างแสนแน่นหนักอยู่ในใจ (อยู่ในใจ)
จนฉันหวั่นไหว
เดินเพ้อไปเพ้อมาซ้ำซ้ำ
ทบทวนทุกอย่างที่มีจนรู้
ว่าโลกใบเดิมที่ฉันเคยอยู่ขาดแต่เธอ (ขาดแต่เธอ)
คนเดียวเท่านั้น
แล้ววันนั้นก็เปลี่ยนฉัน
เพราะวันนั้นได้เจอเธอ
หัวใจรู้สึกตัวก็มีแค่เธอที่อยู่ในนั้น
เดินยิ้มไปยิ้มมาช้าช้า
คงทำอะไรไม่ถูกสักพัก
ความเป็นเธอช่างแสนแน่นหนักอยู่ในใจ (อยู่ในใจ)
จนฉันหวั่นไหว
เดินเพ้อไปเพ้อมาซ้ำซ้ำ
ทบทวนทุกอย่างที่มีจนรู้
ว่าโลกใบเดิมที่ฉันเคยอยู่ขาดแต่เธอ (ขาดแต่เธอ)
ยกเว้น
คนเดียวเท่านั้น (เชาเชา)
เมื่อมันนมมันนานก็ถึงสักทีวันที่รอคอย
ไม่ใช่มองไปมองมาแล้วเธอก็มัวต้องปล่อยให้คอย
ลอยละลิ่วล่องลมไม่ได้ชื่นชมบวงความเหงา
คิดสิคิดสิว่าวันที่เธอก็ปล่อยให้เศร้า
ว่าเหมือนคนโง่คนเหง้าที่นั่งเฝ้ารอความฝัน
ทุกคืนทุกวันอาทิตย์ถึงจันทร์อังคารถึงเสาร์
พูดกันอยู่ทุกวันดีเจน้องว่านและเชาเชา (โว้โฮ)
อาม่าบอกไม่ต้องเศร้าสักวันหนึ่งเธอคงเข้าใจ
เดินเพ้อไปเพ้อมาซ้ำซ้ำ
ทบทวนทุกอย่างที่มีจนรู้
ว่าโลกใบเดิมที่ฉันเคยอยู่ขาดแต่เธอ (ขาดแต่เธอ)
คนเดียวเท่านั้น
เพราะโลกใบเดิมที่ฉันเคยอยู่ขาดแต่เธอ
เท่านั้น