Η Σκάλα του Ουρανού

Καμμιά φορά που οι ζωντανοί
Στισ πόρτεσ στέκουν ορφανοί
Ξεσπάει μια μπόρα μακρυνή
Σαβαχθανί σημαίνει

Κι απ' του παράδεισου το φωσ
Γυρνάει του κάϊν ο αδελφόσ
Και λέει τησ πίκρασ ο ανθόσ
Στη γη μονάχα βγαίνει

Μα εσύ που ζεισ παντοτινά
Δυο δάκρυα δώσ' μου γιορτινά
Να πίνω εδώ στα σκοτεινά
Γιατί είμαι διψασμένη

Καμμιά φορά που οι ζωντανοί
Δεν έχουν στάλα υπομονή
Ραγίζει η γυάλα η γαλανή
Λαμά λαμά σημαίνει

Αγάπη αν έχεισ αλλουνού
Τη σκάλα πάρε τ' ουρανού
Μα πέτα τ' όνειρο απ'το νου
Αλλοιώσ δεν ανεβαίνει

Κι εσύ που ακούσ και δεν μιλάσ
Μα σαν ευχή μοσχοβολάσ
Δυο φύλλα δώσ' μου τησ καρδιάσ
Γιατί είμαι γυμνωμένη