บางกอกน้อย

สุดคลองบางกอกน้อย
พายเรือตามหาบัวลอย
จนเหงื่อพี่ย้อยโทรมกาย
ปากพี่ตะโกนกู่
ถึงยอดชู้เพื่อนร่วมกาย

ไม่รู้ว่าเจ้าจมหาย
ลอยไปแห่งไดเล่าหนา
ใจพี่แทบขาดแล้ว
มือคงยังจ้ำยังแจว
ตามหานางแก้วดวงตา

ศพน้องเจ้าลอยล่อง
อยู่ใต้ท้องสุธารา
หรือว่าลอยออกนอกเจ้าพระยา
จึงค้นหาไม่พบศพบัวลอย

โถเจ้าว่ายน้ำไม่เป็นยังลงว่ายเล่น
เพียงเห็นชื่นเย็นนิดหน่อย
น้ำเชี่ยวยิ่งเหลือ
เจ้าจึงเป็นเหยื่อคลองบางกอกน้อย
จิตใจพี่ให้เศร้าสร้อย
ถึงบัวลอยแม่จอมขวัญ

สุดหล้าสุดฟ้าเขียว
เธอเป็นแม่พระองค์เดียว
ที่เหนี่ยวใจรักคงมั่น
เจ้าสิ้นใจต่อหน้าด้วยพี่คว้าเจ้าไม่ทัน
เหมือนพี่พิฆาตเด็ดดวงชีวัน
จอมขวัญนงนุชสุดบูชา