จนจริงไม่จนรัก

น้องเอยน้องพี่
น้องเป็นเพื่อนปลอบชีวี
พี่นี้ยามจน
ลำบากลำเค็ญโถเราเห็นอยู่กันสองคน
เรายากจนต้องจำฝืนทนก้มหน้า

เหลียวดูห้องหับ
หลับนอน
หัวใจสะท้อน
พี่อ่อนละอา
เราอยู่กันตามประสาถึงใครจะว่าช่างใคร
เราร่วมเรารักกันหนา
ถึงใครอิจฉาช่างเป็นไร

เราแสนจนข้นแค้นเหลือดี
จนหรือมีพี่กลัวฉันใด
กลัวน้องตรมขื่นขมฤทัย
ตัวน้องไยไม่เคยคิดเลย

โอ้ใจเจ้างามล้ำเหลือจะเอ่ย
เราจนแต่เงินนะพี่เอย
ใช่น้องเคยหม่นดวงใจ
ชื่นใจพี่จริง
มิทิ้งพี่ไป
เราจนแต่เงินนะชื่นใจ
แต่รักเราไม่เคยจน

เถิบมาสิเธอ
แน่ะเออพิกล
กอดกันแก้จน
แน่ะซนแล้วไง
พี่กอดเธอสักนิดเป็นไร
ช่างไม่อับอายแก่ใจ
จะต้องอายใครใครเพราะรักเราไม่ยากจน

เราแสนจนข้นแค้นเหลือดี
จนหรือมีพี่กลัวฉันใด
กลัวน้องตรมขื่นขมฤทัย
ตัวน้องไยไม่เคยคิดเลย

โอ้ใจเจ้างามล้ำเหลือจะเอ่ย
เราจนแต่เงินนะพี่เอย
ใช่น้องเคยหม่นดวงใจ

ชื่นใจพี่จริง
มิทิ้งพี่ไป
เราจนแต่เงินนะชื่นใจ
แต่รักเราไม่เคยจน

เถิบมาสิเธอ
แน่ะเออพิกล
กอดกันแก้จน
แน่ะซนแล้วไง
พี่กอดเธอสักนิดเป็นไร
ช่างไม่อับอายแก่ใจ
จะต้องอายใครใคร
เพราะรักเราไม่ยากจน