จำจากใจ

สุดระกำช้ำตรมระทมอุรา
หนีเมียจากมาด้วยระอาแม่ยาย
เราเป็นเขยถูกแม่ชังดังเป็นควาย
อกลูกผู้ชายแสนอายยามอับอาภัพยากจน

แม่ยายเราเช้าเมาเย็นเมาอกเอ๋ย
ช้ำยังไม่เคยจะทำบุญสักหน
อบายมุขเข้าคลุกในดวงกมล
ไม่มีมงคลเหลือทนเหลือทานผลาญเราหมดตัว

อกเราเอ๋ยแสนอายแม่ยายประจาน
ยุเมียให้พาลด่าประจานญาติผัว
ลูกสาวเฉยกลับคิดเลยว่าไม่กลัว
กลับด่าทูนหัวรักผัวทนอยู่ผัวรู้จิตใจ

พี่ชวนน้องหนีมาประสายากจน
น้องยังสู้ทนกตัญญูอยู่ไป
แม่กับผัวแม่ของตัวผัวขอไกล
เจ้าตัดสินใจทิ้งไปบนความรู้คุณแม่เธอ

พี่ยังรักขวัญใจไม่มีกลับกลาย
รักเมียไม่คลายปักใจหมายเสมอ
ยังคงฝันอยู่เหมือนวันฉันเคียงเธอ
กอดหมอนนอนเพ้อ ละเมอว่ากอดนวลน้องแนบนอน

ตื่นผวาน้องเอยวิโยคโศกใจ
น้ำตาพี่ไหลคร่ำครวญหาอาวรณ์
พี่ยังรักปักซึ้งใจในบังอรพี่จากเมียจร
น้องเอยอาวรณ์ทุกลมหายใจ

โอ้แม่ยายสากลเขยจนไม่ดี
รักเขยมั่งมีประเพณีอะไร
โลภปนหลงไม่คิดปลงยามสิ้นใจ
ไม่ว่าใครใครพ้นตายเมื่อไหร่จนหรือมั่งมี

ก่อนเป็นเขยคิดมีเมียแนบแอบกาย
คัดเลือกแม่ยายที่ไม่หมายภาษี
เป็นลูกเขยต้องหาแต่แม่ยายดี
แม่ยายผมนี้ขอลากันทีเขยจนจากลา