คุณนายโรงแรม

จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปมอง
ถึงเธอจะใส่ทองเส้นโตเท่าโซ่รถไฟ
จะขี่รถเก๋งเรือบินหรือเดินดินไป
สวมสร้อยเพชรเม็ดโตเท่าไข่
ราคาแค่ไหนฉันก็ไม่มอง

จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปแล
เพราะเธอเคยฝากแผล
ให้ไว้จนใจกลัดหนอง
จะเป็นคุณหญิงคุณนายฉันก็ไม่มอง
ถึงอย่างไรเธอก็ยังต้องขึ้นชื่อว่าคนสองใจทุกวัน

ก่อนอยู่บ้านนาเขาเรียกกันว่าอีกลอย
มาอยู่กรุงเทพมีผัวนายร้อย
เปลี่ยนจากกลอยมาเป็นแรมจันทร์
แรมจันทร์แรมใจดีดีไปตัวใครตัวมัน
ซื่อเกินไปถึงไล่ไม่ทัน
ช้ำช่างมันนึกว่าฝันเลยไป

จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปมอง
ถึงตัวจะหุ้มทองไม่มองให้โง่ทำไม
สักวันเถิดหนาน้ำตาจะนองหน้าใคร
เขาไม่แลแล้วคงจะได้
ชื่อคุณนายประจำโรงแรม

จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปมอง
ถึงตัวจะหุ้มทองไม่มองให้โง่ทำไม
สักวันเถิดหนาน้ำตาจะนองหน้าใคร
เขาไม่แลแล้วคงจะได้
ขึ้นชื่อคุณนายประจำโรงแรม