ไม้หลักปักเลน
จะขอสาธกยกลิขิตถึงชีวิตอันไร้แก่นสาร
เกิดแก่กายย่อมวายปรานณ์มัจจุมารเขาไม่ปราณี
เมื่อมีชีวิตอย่าริษยาจงนะอุตส่าต์สร้างความดี
เอื้อเฟื้อเมตตาและปราณีพรหมวิหารสี่ควรพึงสังวร
พกหินไว้ให้ใจหนักหนักให้ตรงตามหลักคำพระธรรมสอน
คนทุกคนไม่พ้นกองฟอนมีที่นอนอยู่เพียงฝังกาย
อย่าละโมบโลภแต่ลาภโดยไม่อายบาปทำชั่วเหลือหลาย
ยามปลดปลงต้องลงอบายจงอย่าก้าวก่ายและแย่งกันกิน
อย่ายุ อย่าแยง ตะแคงแซ่ะส่อเสียดเซาะแซะเดาะแดะดีดดิ้น
ไก่เห็นตีนงู ต่างรู้มลทินว่าใครผิดศีลเสียไม่สร่างเซา
เหาบนหัวของตัวนะไม่เห็นคนอื่นเขาไม่เป็นกลับเห็นตัวเหา
ช่างไม่ส่องกระจกแล้วชะโงกมองเงาว่าตัวเป็นเหาควรเกาตัวเอง
เป็นผู้ใหญ่ต้องใจหนัก หนักเสมือนไม้หลักต้องปักตรงเผ็ง
อย่ากระดกชิวหาให้เด็กมันด่ากันเองคนเราเกรงกันด้วยความดี
อย่าเป็นไม้หลักที่ปักชายเลน ใครเหนี่ยวนะก็เอนผิดธรรมวิถี
คนดีไม่ได้ก็เพราะว่าไม่ทำดีขาดพรหมวิหารสี่จึงหมดดีในตัว
คนซื่อจริงจริงทำนิ่งไม่เห็นปากหวานนะไม่เป็นกลับเห็นเป็นชั่ว
อย่านึกว่าเหมือนกันแล้วไม่สำคัญเท่าตัวตราดีตราชั่วจะติดตัวจนตาย