รักแสนเศร้า
ก่อนจากพี่ไปเจ้ายังไปลา
ยังจำได้ไหมคำพร่ำวอน
พี่เฝ้าแต่คอยคอยวันเจ้ากลับ
กลับจากเมืองกรุงคืนสู่ท้องนา
ฝนฟ้าท้องทุ่งเจิ่งนอง
นาน้องไร้คนคราดไถ
เหลียวหารอคอยจนอ่อนใจ
เจ้าบอกจะไปไม่กี่เดือนนี่ก็จวนเกือบปี
แสงสีวิไลรื่นรมย์
น้ำหอมน้ำปรุงพรั่งพรม
จึงลืมตะเกียงเหม็นกลิ่นโคลนตม
หรือหลงคารมชายรูปงาม
ไม่ส่งข่าวเลยไม่ห่วงคนรอ
ลืมนาแล้วหนอสาวเจ้าเอย
ลืมทุ่งคลองลืมพ่อและแม่
ท่านแก่ชราตาฝ้าฟาง
ทุ่งร้างน้องนางไม่มา
สาวสาวบ้านนาข้างเคียง
พากันรอคอยเจ้ากลับนา
โปรดส่งข่าวคราวเป็นจดหมายว่ายังไม่ตาย
สงสารแม่เจ้าบ้างสิพร่ำหานั่งคอยค่ำวัน
รีบกลับเถิดสาวอย่าเฝ้าแต่ฝัน
ลุ่มหลงจนลืมคนเฝ้ารอ
ทุ่งร้างน้องนางไม่มา
สาวสาวบ้านนาข้างเคียง
พากันรอคอยเจ้ากลับนา
โปรดส่งข่าวคราวเป็นจดหมายว่ายังไม่ตาย
สงสารแม่เจ้าบ้างสิพร่ำหานั่งคอยค่ำวัน
รีบกลับเถิดสาวอย่าเฝ้าแต่ฝัน
ลุ่มหลงจนลืมคนเฝ้ารอ