รักใต้ร่มไทร
เห็นไทรพลิ้วใบเมื่อต้องลม
ชี้ชวนให้เจ้าชมพรอดรักพรรณา
ม่านไทรย้อยห้อยระย้าพาร่มเย็น
เหมือนหนึ่งเป็นวิมานเมืองฟ้า
ลมโชยหวน
มวลดอกไม้นานา
หอมไม่เกินไปกว่า
นวลแก้มน้อง
อุ๊ยอย่าต้องของหวงห้าม
พี่เชยเพียงนิ
ไยน้องปิดห้ามปราม
มิควรหยาบหยาม
ชมเพราะความเสน่หา
อายฟ้าดินเถอะพี่ขา
ดวงตา
ฟ้าดินนั้นควรจะอิจฉา
ท่านหาความรักไม่ได้
คำช่างหวาน ฮึมฮืม
นานคงเบื่อลืมเยื่อใย
รักพี่นี้มาจากใจ
เปรียบปานร่มไทรใหญ่และยงยืน
แม้ม้วยดินสิ้นโลก
ไทรโยคคลอน
รักอาจถอนกลายเป็นอื่น
รักเดียวแน่วแน่
เดี๋ยวแปรขมขื่น
สาบานต่อหน้า
รักเผลอเป็นอื่น
มิยอมเป็นอื่น
งั้นชื่นปรางได้
ณ ร่มไทร
สองร่วมใจขอวอนสวาทให้
ยั่งยืนเหมือนไทรที่ร่มรื่น
ชื่นสุขเสมอเอย