เสน่ห์สาวเวียงพิงค์

สูเอยเจ้าเอย
ตัวเปิ้นบ่ได้เคย
เห็นเลยว่าเจ้างาม
แรกเห็นเปิ้นอยากอยู่เคียง
ร่วมเตียงเคียงคู่นงราม
อยากคลอเคล้าเจ้าอยู่ทุกยาม
สุดจะห้ามหักใจ

โปรดเอ็นดูเปิ้นหน่อยที่ฮัก
แม้นเพียงบ่เคยฮู้จัก
เจ้าอย่าหักจากห้วงหทัย
เปิ้นบอกฮัก
ฮักจากขั้วหัวใจ
บ่ต้องกลัวหมองไหม้
ว่าใจเปิ้ลฮักบ่จริง

สูเอยเจ้างาม
เปิ้นติดสอยห้อยตาม
ถึงถิ่นงามแม่ยอดหญิง
เปิ้นอยู่ภาคกลางแสนไกล
แต่ใจไม่วายประวิง
เฝ้าแต่คิดถึงเวียงพิงค์
ลืมทุกสิ่งเมื่อพบนวล

เสน่ห์เจ้าดลให้เปิ้นคลายช้ำ
ทุกยามชั่วคืนและค่ำ
เจ้าทำให้เปิ้นคร่ำครวญ
ภาพผิวนางนั้นเหมือนดังร้องชวน
หัวใจเปิ้นนั้นป่วน
คร่ำครวญเพ้อพร่ำแต่หา

สูเอยขวัญใจ
อย่าตัดเยื่อทิ้งใยโปรดได้เวทนา
หากเปิ้นและเจ้าอยู่เคียง
ร่วมเรียงเคียงวันวิวาห์
เปิ้นจะขอตัดใจลา
เอาไว้ชาติหน้าค่อยพบกัน

หากเมตตาให้เปิ้นคลายช้ำ
สูเจ้าจะต้องรับคำ
ที่เปิ้นเอ่ยพร่ำจำนรรจ์
เปิ้นจะพาฮักเจ้าเข้าวังวิมาน
ขอใจเจ้าจงฮักมั่น
วิมานฝันอยู่ร่ำไร

สูเอยขวัญใจ
อย่าตัดเยื่อทิ้งใยโปรดได้เวทนา
หากเปิ้นและเจ้าอยู่เคียง
ร่วมเรียงเคียงวันวิวาห์
เปิ้นจะขอตัดใจลา
เอาไว้ชาติหน้าค่อยพบกัน

หากเมตตาให้เปิ้นคลายช้ำ
สูเจ้าจะต้องสักคำ
ที่เปิ้นเอ่ยพร่ำจำนรรจ์
เปิ้นจะพาฮักเจ้าเข้าวังวิมาน
ขอใจเจ้าจงฮักมั่น
วิมานฝันอยู่ร่ำไร