สวรรค์ชาวนา

ตื่นเถิดทรามวัย ดวงใจของพี่
รุ่งสางสว่างแล้วนี่ ตื่นเถิดคนดี อย่ามัวนิทรา
พี่แบกคันไถ ไล่ควายไปสู่ท้องนา
น้องจงหุงข้าวคอยท่า
กลับมาแล้วจะได้กิน

เหน็ดเหนื่อยเพียงไร ทนไปไม่บ่น
เมื่อยล้ากายาเหลือทน พี่จะผจญเพื่อแม่ยุพิน
ถูกแดดถูกลม เหงื่อโทรมท่วมกายไหลริน
แล้วพลันมลายหายสิ้น
เห็นหน้ายุพิน ช่างสุขทุกยาม

หน้านาเราทำนาด้วยกัน
ตื่นพลันพี่แบกคันไถ เจ้านั้นจูงควายติดตาม
นี่แหละสวรรค์ สรรค์สร้างหมดจดงดงาม
รวงทอง สีทองอร่ามมองเมฆสีครามเมื่อยามเย็น

โอ้สุขใดใด ที่ไหนเทียมเท่า
สวรรค์นั้นเป็นของเรา
ไม่มีเรื่องเศร้าความทุกข์ลำเค็ญ
พวกเราทั้งผอง ทำนามิได้ว่างเว้น
บ้านนานี้ดังเป็น ฉิมพลีแห่งแดนวิมาน

โอ้สุขใดใด ที่ไหนเทียมเท่า
สวรรค์นั้นเป็นของเรา
ไม่มีเรื่องเศร้าความทุกข์ลำเค็ญ
พวกเราทั้งผอง ทำนามิได้ว่างเว้น
บ้านนานี้ดังเป็น ฉิมพลีแห่งแดนวิมาน