ตะวันรอนที่หนองหาน

โอ้ละเน้อ โอโอโอโอ้ละเน้อ
ผู้สาวภูไท
ใช่มีแต่ที่เรณู
ได้ฮักและที่ได้ฮู้
คือสาวภูไท สกลนคร
ครั้งไปเที่ยวงานพระธาตุเชิงชุมได้พบบังอร
เหมือนเคยร่วมบุญปางก่อน
อยู่สุดขอบฟ้าก็มาพบพาน

แดดอัสดง
ค่ำลงที่ฝั่งหนองหาร
เฮาสองเคยเที่ยวด้วยกัน
มนต์ฮักสายัณห์สวาทวาบหวาม
สายลมเฉื่อยฉิวทิวสนลิ่วโอน
สอดเสียงกังวาน
เหมือนเสียงใจเฮาสาบาน
ให้หนองหานได้เป็นสักขี

โอ้ละเน้อ
หัวใจดังเหมือนต้องมนต์
ท้าวผาแดงและนางไอ่ดล
ให้เจอน้อง ณ แดนแห่งนี้
วอนเจ้าช่วยคุ้มฮักยั่งยืนอย่าได้หน่ายหนี
เหมือนนิยายมี
อยู่คู่หนองหานคนขานกล่าวชม

แดดอ่อนคราใด
หัวใจพี่สั่นสะท้าน
คิดถึงเคยฮักผูกพัน
คิดถึงหนองหานที่เคยรื่นรมย์
ความหลังฝั่งหนอง
ที่เคยประคองนวลน้องแนบชม
หัวใจยังครางระงม
โอ้แม่สาวสกลที่รัก