Öz Kızım

Gönül tandansını senden mi soracağım?
Şeref alâsını bizlerden bulacak
İstersem duracaksın istersem boğacağım
Söyle şimdi nasılmış öfkeyle uyumak
Herşeyden arın bugün, şiddete sarıl bugün
Hâlin ağız dolusu küfürken sükunet ağır bugün
Söyleme sağır bugün, Adem sana kahır bugün
Edebâli gelse akıl başta değil bugün
Kan, saç, yâr elim düşmanlığa gittiğinde
Külleri düğün çiçeği gibi başından döktüğümde
Kaşından gözlerinden insanlığı söktüğümde
Yaşayabilir misin sanki ben
Sırtımı döndüğümde?
Raskolnikov’um beni böldüysen korun
Ceset kadınlarla duvarlar ördüm kesildi yolun
Ağzımın kenarından tüten şey insanlığım olur
Bu sefer kusura bakma pek hoş değil konu

Göz kan çanağı, dağılır parçaları
Karanlık alçalır şu elimden el canını
Yazarken dişlerimi sıkan şu öfke
Öz kızım olur ona bakmayın siz ona bakmayın

Efkâr, içime yer etmiş bir intihar
Türbülans ve infilak hayat benden uzakta
Bu kez büyük darbe aldık
Boş yere yandık hem de
Tanrı bize bu kıyamette çok mesai yazdı
Kes bari aksın suyu hayatın kızıl firari
Bu yürek çok karanlık girme gayri ihtiyari
Kıvrılır orta yerinden en güçlü insan hâli
Omuzlarımı kaplıyor bu cinayetin ilmihâli
Kal git dön budur insanlara bağbozumu
Yaşamak ifakattir ölmek ise son doğumum
İnsanca alma nefes mabadına koy soluğu
Bahanen tükendi şimdi saklar seni kendi bokun
İsfendiyarım gözüm hiç görmedi yarın
Ruyintenim karşısında devrilir senin diyarın
Gitme zamanın ve ben
Zalimi oynamak zorundayım
Zaman bir ilaç değildir, bilakis cezadır