Sakura

Şimdi bana bi' dünya lazım
Içinde ben olmayan
Gölgesiyle boğuştuğum bi' damla kandan hatıra
Kızıldı gökyüzümüz solmak üzere sokaklar
Ve boşluğunda duyduğum şehir sesiyle uyanmak

Sabahlar ölüm derdi, gece olunca öldünüz
Bi' sayfa daha yazardım
Oturmak zorunda öykümüz
Sarıydı tonlarım o eski şarkı ölürken ve
Şimdi tamamen siyaha döndü, hayat dururken
Anlaman gerek, yüzümden akan gölgen olmasın
Ağlamak gibiydi yüzüne dokunmak
Bir şehir uzağımda sesin kısık kırılgan
Senin düğümlü dudaklarına başka
Bi' ben dokunamaz

Sınırsızlığa ulaşsın, bi' kez hayata bulaştık
Bir ezgi döner
Kafamın için yontan adınla aynı
Sandığın kadar büyük bi' gücüm yok artık
(yok artık, kimse yok artık)

Ben hep zahiri sorma kaç kişiyim
Sorma kim gelirse gelsin aynı sonla gelir
Son halin elimden düşen bi'
Sakura kadar katil (kes)
Boş ver içindеn çıkamam belki

Umurumdan dışar'da bi' dünyaya alışmak
Büyükçe mide bulantıları zorla konuşmak
Huzuru bulmanın diğеr bi' adı da yok olmak
Ben olmak
Sen olmak ve en nihayetinde hiç olmak

Hiç olmazsa git bu gece konuşmam kadın
Hiç olmazsa sus buraya alışmam kadın
Hiç olmamış gibi git varlığından sakınırım
Ben otursam bu yerde inan
Kendi başıma sapıtırım kan revan serabım
Vakti dolan öder hep hesabı
Kapat bu sayfalardan usandım
Kaç zaman geçerse geçsin hepsini yaktım
Darılma ben elden gelen ne
Varsa hepsini yaptım

Bilinmezin sınırından bi' veda ver bana
Kimin nesiyim boş ver onu ve
Son defa bi' sigara yak
Silinmesin hiç derken imkansıza merhaba
(Hadi git, kendine iyi bak)

Ben hep zahiri sorma kaç kişiyim
Sorma kim gelirse gelsin aynı sonla gelir
Son halin elimden düşen bi'
Sakura kadar katil (kes)
Boş ver içinden çıkamam belki