Λοχαγός Έρωτας

Έκανε κρύο και με κέρασε κονιάκ
Πριν αρνηθώ το ‘πια και μου 'καψε τη γλώσσα
Άραγε πόσα είχα στο νου μου να του πω
Δεν είπα τίποτα δεν είπα τίποτα
Κάθε παράθυρο ανάσαινε ψυχρά
Τ' άδειο δωμάτιο το ζέσταινε μια φλόγα
Κι όταν τα λόγια μου σωθήκαν ξαφνικά
Ήρθαν τ' ανείπωτα ήρθαν τ' ανείπωτα

Κι αυτόσ μ' αγκάλιασε με φίλησε με κοίταξε και μίλησε

Να με λεσ λοχαγό έρωτα να στέκεσαι μπροστά μου προσοχή
Να σκύβεισ το κεφάλι να υψώνεισ την ψυχή
Πριν ξεχυθώ στη μάχη να λεσ μια προσευχή
Να ορκίζεσαι στησ μάνασ την ευχή
Στο σπίτι και το κτήμα σε ονόματα πατρίδεσ και σταυρούσ

Και στουσ ωραίουσ λοχαγούσ κυρίωσ σ' αυτούσ
Γιατί όταν χάνονται αυτοί είναι το κρίμα
Γιατί όταν χάνονται αυτοί είναι το κρίμα

Έπεσ' η νύχτα και τον πήρε μακριά
Τ' άδειο δωμάτιο βυθίστηκε στο κρύο
Άραγε πόσα είχα στο νου μου να του πω
Δεν είπα τίποτα δεν είπα τίποτα
Μονάχα αντίο