Ta Vradia Pou Xechnas

Σήμερα πάλι θα χαθείσ θα φύγεισ
Κάτι θα βρείσ να ξεχαστείσ
Νερό κι αλάτι οι στιγμέσ και πάνε
Κι ότι θυμάσαι είναι χτεσ

Μα εγώ τισ νύχτεσ τισ παλιέσ
Τισ ξενυχτάω ακόμα
Με δυο σβησμένεσ πυρκαγιέσ
Που καίνε μεσ στο στόμα

Κι όλα τα βράδια που ξεχνάσ
Βυθίζονται στ' αστέρια
Στισ δυο πλυμμύρεσ που κρατάσ
Μέσα στα μάτια

Καίει το δάκρυ την πληγή του χρόνου
Καντήλι άσβηστο όλη η γη
Αίμα υποσχέσεισ
Προσευχέσ και χώμα
Κι εσύ ρωτάσ ποιοσ ήσουν χτεσ