Διαδρομή

Τη μάνα μου τη φώναζα μητέρα
Αργότερα τη φώναζα πατέρα
Αυτόσ πού να 'ταν
Περπάτησε μεσ τ’ όνειρο μια μέρα
Παρασκευή κι ο πόνοσ στον αέρα
Για πάντα θα 'ταν

Κι αν είχε συντομία η διαδρομή μου
Κι αν είχε μοναξιά η φυλακή μου
Δε μ’ ενδιαφέρει
Κρατούσα και κρατάω αποστάσεισ
Αγάπη με παράπονο όταν χάσεισ
Έτσι συμφέρει

Τη μάνα μου τη λέγαν παναγία
Το έμαθα κι αυτό το τριάντα τρία
Τα πάθη χρόνια
Και έτσι είδα ότι αγαπήσεισ
Και μέσα στην καρδιά σου το κρατήσεισ
Θα ζει αιώνια

Κι αν είχε συντομία η διαδρομή μου
Κι αν είχε μοναξιά η φυλακή μου
Δε μ’ ενδιαφέρει
Κρατούσα και κρατάω αποστάσεισ
Αγάπη με παράπονο όταν χάσεισ
Έτσι συμφέρει

Και πέρασα απ’ τη μια αγκαλιά στην άλλη
Χωρίσ να νιώσω φωσ μεσ το σκοτάδι
Ούτε ένα χάδι