Του χρόνου το κοντέρ

Στησ προσμονήσ μου τη σιωπή
Νιώθω στον κόσμο να ηχεί
Ένα συρτό μουρμουρητό
Στησ βιτρινούλασ το εγώ
Ετούτη εδώ η παραζάλη
Τησ επίδειξησ άραγε πού θα μασ βγάλει
Απλόχερα η ζωή μασ δίνει χάρη
Κι εμείσ γυρίζουμε κεφάλι

Στην πρώτη ευκαιρία ασ χαρούμε
Κι ασ μη σκεφτούμε
Αυτά που θά’ρθουνε που θα μασ βρούνε
Του χρόνου το κοντέρ μετράει
Και πίσω δε γυρνάει

Δεν ξέρω πώσ να σου το πω
Πάει καιρόσ που ξέμεινα εδώ
Μ’ένα φεγγάρι στην καρδιά
Στου έρωτά σου τα σκαλιά
Δεν ξέρω πια αν θυμηθείσ
Φιγουρατζήσ κατάντησα για να με δεισ
Μ’ένα γαρίφαλο στο πέτο
Τριανταεφτά χρονών εφέτο