Κατέβα βαλ’ τα κόκκινα

Μαύρο μαντήλι η πόλη βάζει
Στο αρχαίο τησ γυμνό κορμί
Στολίδια να πλανέψει αλλάζει
Μια ταξιδιάρικια ψυχή

Κατέβα βαλ' τα κόκκινα
Όνειρα είν' τα όνειρα
Και δε φιλούν στο στόμα
Στησ θάλασσάσ μου το βυθό
Φάροσ να γίνεισ να είσαι εδώ
Κι ασ μη με θεσ ακόμα

Με φτερωτό σκαρί γυρίζεισ
Στην άβυσσο περνάσ του νου
Το σώμα σου κι αν μου χαρίζεισ
Είν η ψυχή σου παντ' αλλού

Και μένει ένα ποτήρι άδειο
Κι ένα τσιγάρο σου σβηστό
Μόνο αυτά να σε θυμίζουν
Πωσ ήσουνα για λίγο εδώ