Σεντόνια δίχτυα

Σ' ακολουθώ σαν φωσ αχνό
Μέσα στην καταιγίδα ζω στο βυθό
Μα σ' έχω για πυξίδα

Πριν να χαθώ μεσ στο κενό
Σαν αστραπή σε είδα γλυκιά ηχώ
Να σπασ την αλυσίδα

Μα το κορμί είν' αφορμή σε μια πορεία
Και η σοφία το τέρμα τησ
Τρίζουν αρμοί σαν οδυρμοί και απλώνει η νύχτα
Σεντόνια δίχτυα το δέρμα τησ

Σαν να γυρνώ σ' ότι αγαπώ
Όμωσ αυτό δε φτάνει σε προσπερνώ
Μα σ' έχω για λιμάνι

Κρατώ κρυφό ό,τι μισώ
Σ' ένα πυκνό σκοτάδι πανί λευκό
Κρατάω για σημάδι