Χίλιοι φυλάνε

Την ώρα που 'πε κι η γραφή
Σκοτείνιασε κι η πλάση
Δεν ήτανε χαρά κρυφή
Νύχτα να σε σκεπάσει

Χίλιοι φυλάνε στα στενά
Χίλιοι στο πέρασμά του
Του βγάζουν πρώτα ότι πονά
Κι ύστερα την καρδιά του

Φυτεύουνε ψηλό σταυρό
Και τον καρφώνουν πάλι
Κι απ' το σταυρό βγαίνει νερό
Και μια φωνή μεγάλη

Χίλιοι φυλάνε στα στενά
Χίλιοι στο πέρασμά του
Του βγάζουν πρώτα ότι πονά
Κι ύστερα την καρδιά του