Ερύθεια

Λευκό φεγγάρι
Μια θεσούλα να βρω
Στα μικροπράγματα του
Τούτο μαύρο

Στο φωσ σου ασήμι
Ξεχώρισαν πάνω στισ χορδέσ τησ κιθάρασ
Που καντάδα σου κάνω

Εξαίσιο φεγγάρι χρυσοθέμισ των μήλων
Στο καινούριο σου σπίτι
Ο παλιόσ μου εαυτόσ

Εξαίσιο φεγγάρι αστερόπη των μύθων
Μια καινούρια φωνή σου
Ο μικρούλησ μασ γιοσ

Αν τη σκέψη σου μου δώσεισ
Να την δώσεισ για πάντα
Να ‘χω τη φτελιά σου σκέπη
Την πηγή σου δροσιά

Ποιοσ είναι λοιπόν εκεί στη ράχη του βουνού
Μεσ στισ κολοκυθιέσ
Μεσ στ' αμπέλια στα πράσα

Εγώ είμαι εκείνο που κοιτάσ
Μεσ στην ωδή που όλο ζητάσ

Αχ πωσ βογκά
Πωσ στενάζει το βράδυ
Που ο άτλασ σου δίνει να βαστάξεισ τη σφαίρα

Αν χρυσή μυρωδιά
Ευφρανθείσ από μήλα σε προστάξει η ανάγκη
Που τη λεν ευρυσθέα

Όμωσ φεγγάρι βωμό σου κανένα
Δεν προσπέρασε ο ήρωσ
Καθώσ ξεκινούσε

Τριζόνια και γρύλλοι χαιρετίζουνε με κόρο
Τα χρυσόμηλα δώρα
Μεσ στο μαύρο σου αχό

Αν τη σκέψη σου μου δώσεισ
Να την δώσεισ για πάντα
Να ‘χω τη φτελιά σου σκέπη
Την πηγή σου δροσιά

Ποιοσ είναι λοιπόν εκεί στη ράχη του βουνού
Μεσ στισ κολοκυθιέσ
Μεσ στ' αμπέλια στα πράσα

Εγώ είμαι εκείνο που κοιτάσ
Μεσ στην ωδή που όλο ζητάσ