Arachne

Pragnę cię
Od początku stworzenia
Czuję głód kolejnego spełnienia
To raj

Czekam już
W zawieszonej pod morzem gwiazd
Sieci słów w których płonie najświętszy blask
Blask
Blask

Ta sieć jest moją grą
Zawieszona sobie w piekłoraju
Czeka też ciebie
Więc leć
Prosto w nią
Ufając że odnajdziesz swoje szczęście w tym pajęczym niebie
Chcę brać
I srebrną nicią oplotę bezlitośnie twoją małą duszę
Wyssać do cna i wić
Z rozkoszy bo nie możesz mi odmówić gdy tak bosko kuszę
Słodko kuszę
Bardzo kuszę
Niecnie kuszę
Duszę

To nić którą ja
Tak misternie wciąż zaplatam tu od lat dla ciebie
To sieć w którą ty
Bez wahania wlecisz wierząc że odnajdziesz boga w moim niebie
To nic że z jadu żmij splecionych wokół oczek dsieci jest tak wiele
Chcę pić
Więc lecąc śnij
Na szeroko rozpostartych wiary skrzydłach mój mały aniele

Pomiędzy niebem a piekłem
W rozwieszonej przez siebie w obsesji pragnienia sieci zła
Trwa
Między krzykiem a szeptem
Rozdzierane co chwilę wybuchem sumienia nici kłamstw
Tka
Między żarem a ciepłem
Niekończącego się głodu dotyku spełnienia choć wybór wciąż
Ma
Pomiędzy głodem a dzieckiem rozerwanym na strzępy morderczą naturą jest

Et ne nos inducas in tentationem sed libera nos a malo