ลืมคำแม่บอก

ยังไงยังไง ลูกต้องเรียนให้จบ
นี่คือคำร้องแม่พ่อเฝ้ารอเฝ้าหวัง
อยากเห็นลูกได้รับใบปริญญาจัง
ลูกเอ๋ยจงตั้งใจเรียนเข้านั้นลูกจ๋า

นี่คือคำสอนตอนที่แม่มาส่ง
วันที่ลูกล้มทะเบียนเข้าเรียนศึกษา
พร้อมเงินส่วนหนึ่งที่แม่ใส่มือให้มา
เอาไว้เป็นค่าหอพักและตำราเรียน

หนึ่งปีผ่านไปยังไม่บกพร่อง
เข้าปีที่สองฉันก็เริ่มอาเจียน
เพราะไปรู้จักหนุ่มร่วมสถาบันเรียน
ชีวิตจึงเปลี่ยน เปลี่ยนไปตามไฟแสงสี

สุดท้ายกฎเกณฑ์หลงกลคนเมืองบางกอก
ลืมคำแม่บอกก่อนมาที่ว่าจะดี
แต่แล้วตีแตกเหลวแหลกเขาทำยํ่ายี
ไม่เหลือศักดิ์ศรี ไม่จำคำที่แม่เตือน

สุดท้ายกฎเกณฑ์หลงกลคนเมืองบางกอก
ลืมคำแม่บอกก่อนมาที่ว่าจะดี
แต่แล้วตีแตกเหลวแหลกเขาทำยํ่ายี
ไม่เหลือศักดิ์ศรี ไม่จำคำที่แม่เตือน