นั่งซึมใต้ต้นมะยม
น้องนั่งซึมใต้ต้นมะยม
ร่มร่มน้ำตาไหลเศร้า
เด็ดกะแยงกับน้อง
อ้ายเด็ดน้องดม
สายฝนลงรินแผ่ว
พี่หอมนางซังบ่อายนกแซว
พบใหม่แล้วลืมกะแยงบ้านเฮา
อ้ายสัญญากับน้องวันนั้น
จำมั่นได้ดีหรือเปล่า
อ้ายคงมีผู้สาวดอนด้อนทุกวัน
หลอกลวงกันทั้งเก่า
สิ้นเมษายันพฤษภาแฟนเก่า
น้องนั่งเหงาขาดคุณพี่แสนตรม
นั่งซึมใต้ต้นมะยม
พี่คงหนี้หน้าจนเศร้า
นั่งซึมใต้ต้นมะยม
พี่คงหนี้หน้าจนเศร้า
ผักกะเด้าที่ขึ้นให้ลวกกับป่น
อ้ายบ่สนผู้งามของบ้าน
บ้านนี้อยู่ไส
สองเฮาใต้เขียดอยู่ริมหนอง
นาจันทองซื่อไหมคนโก้
กำเขียดโม้หักขาไส่พี่
แด่ชายเอ้ยไปเป็นปี
ซังสิลืมอีน้องคอยแร้งคืนขอน
พฤษภาผ่านพ้น
ยังทำตากฝน
ปักดำตากแดดตากลม
ตากแดดปักดำตากลม
น้องก้มนาลุยตม
เพราะขาดเอวกลม
ต้องดำต้องดำคนเดียว
คนเดียว คนเดียว คนเดียว
คนเดียว คนเดียว คนเดียว
พี่อยู่ไสน้องจ่มเป็นปี
ฤดีน้องมันแห้งเหียว
นั่งมองดอกกระเจียว
อยู่สุดหัวนาบ้านพี่ยาเคยแก่น
ขาดคุณพี่ปีนี้น้องไปกรุงเทพ
เป็นช่างเย็บมีสาวในกรุงคงลืม
บ่นพึ่มจ่มหาแต่อ้าย
จดหมายก้านเดียวบ่ตอบ
บ่นพึ่มจ่มหาแต่อ้าย
จดหมายก้านเดียวบ่ตอบ
ห่วงเขาหลอกในนาในไฮ่แน่ชายเอ้ย
แม่นผู้ได๋สิเกี่ยวส่อยน้องพ้องก้มเกี่ยวไป
พ้อสาวใหม่บ่มาจ้ำปลาแดก
จิตดั่งแคบคงลืมกันแล้ว
ผู้มันแกวกะมันซังมันน้ำ
คิดไปมันตามทุกแล้งเซ้า
ทุกแล้งเซ้าเอ้ย