Πένα σα μαχαίρι

Με πόνεσεσ πολύ κι αν ψάχνεισ το γιατί
Η αγάπη σου δεν ήτανε κι ασ έμοιαζε γιορτή
Γελάω στη σιωπή σε πίστεψα πολυ
Αυτό δεν ήταν καλοκαίρι ήταν πληγή

Είναι που φεύγουν κι έρχονται
Ονόματα και πρόσωπα
Θαύματα που δε γιάτρεψαν κανένα
Όμωσ κανείσ δεν μπόρεσε
Τη θλίψη μου δε χώρεσε
Γι αυτό και τριγυρίζω λυπημένα

Αφέθηκα πολύ σ’ αυτά που μού 'χεσ πει
Η αγάπη σου όμωσ ήτανε μιασ νύχτασ γιασεμί
Παρασκευή πρωί σου γράφω βιαστική
Κι αφήνω υστερόγραφο το πιο γλυκό φιλί