Εσύ δε πόνεσες

Εσύ δε πόνεσεσ γι’ αυτό γελάσ
Χαρέσ σου δώσανε για χαρέσ μιλάσ
Και εγώ από παιδί είχα συντροφιά
Το δάκρυ στη ματιά μου και τη συννεφιά

Να 'χα τη δύναμη και τα φτερά σου
Για να πετάξω και να ρθω κοντά σου
Μα δε χωράω εγώ στα όνειρά σου
Γι’ αυτό και με πληγώνει η αγάπη σου

Εσύ περπάτησεσ πάνω σε χαλιά
Σε νανουρίσανε χάδια και φιλιά
Και εμένα ο καημόσ με μεγάλωνε
Σε λασπωμένουσ δρόμουσ και με μάλωνε