Φεγγάρι αν είσαι λαμπερό

Χιλιάδεσ χρόνια στα ψηλά συντρόφουσ έχεισ τ' άστρα
Απόφευγέ τηνε τη γη γιατί ναι ξελογιάστρα
Ποτέ μη θεσ φεγγάρι μου ανθρώπουσ να γνωρίσεισ
Γιατί τα βάσανα τησ γησ και συ θα τ' αποκτήσεισ

Ανθρώπου μάτι μη σε δει φεγγάρι μου να ζήσεισ
Γιατί αν είσαι λαμπερό χωρίσ να θεσ θα σβήσεισ
Κάτσε στην ησυχία σου και μεσ' στην μοναξιά σου
Όλη τησ γησ ζηλεύουνε να δούνε τα καλά σου

Παρτίδεσ με τουσ άνθρωπουσ στο λέγω μην ανοίξεισ
Γιατί σκληρά θα πληγωθείσ και θα μετανοήσεισ
Οι άνθρωποι είναι κακοί στη γήινη τη σφαίρα
Κι από τη γη δεν πρόκειται να δεισ μιαν άσπρη μέρα

Πίκρεσ καημούσ και βάσανα θα έχεισ πρώτοι φίλοι
Ποτέ δεν θα γελάσουνε τα δυο γλυκά σου χείλη
Κι αν είσαι τόσο πλούσιο μην έχεισ εμπιστοσύνη
Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουνε ποτέ τουσ καλοσύνη