Αυτός ο άντρας

Σηκώθηκε και χόρεψε ζεϊμπέκικο στακάτο
Και έκοψε τισ ανάσεσ τουσ των πάνω και των κάτω
Με δυο στροφέσ που έφερε τη γη είχε μετρήσει
Και στα σπαθιά τα χέρια του αγγέλοι είχαν καθίσει

Αυτόσ ο άντρασ να 'τανε δικόσ μου
Θα 'ταν ο μεγαλέξανδρόσ μου
Ήρωασ μύθοσ και θεόσ μου
Η λεβεντιά αυτού του κόσμου
Αυτόσ ο άντρασ να 'τανε δικόσ μου

Μοσχοβολάει παλικαριά το σάλτο του τ' αντρίκειο
Μοιάζει θεόσ που θύμωσε με του φτωχού το δίκιο
Χτυπάει τη γη κατάστηθα μέχρι που να ματώσει
Κι όσα του πήρε η ζωή πίσω να του τα δώσει