Το Παιδί Με Το Ταμπούρλο

Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο
Ένα αγόρι ξεχασμένο κι απροστάτευτο
Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε
Τι ψυχή βασανισμένη να 'ταν άραγε

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Η γειτονιά του δεν το κράταγε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Τουσ δρόμουσ πήρε και περπάταγε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Καπνόσ τριγύρω δε φαινότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα κάπου πόλεμοσ γινότανε

Τι τα θέλει τα βιβλία και τα γράμματα
Σ' όλουσ έρχονται μια μέρα τα γεράματα
Τι τα θέλει τα παλάτια τα μαλάματα
Η ζωή κυλάει με δάκρυα και με κλάματα

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Κανένασ τόποσ δεν τον χώραγε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Στισ ερημιέσ μακριά προχώραγε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Ούτ' ένα φύλλο δεν κουνιότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα κάπου πόλεμοσ γινότανε

Νύχτα μέρα περπατούσε ασταμάτητα
Σε λαγκάδια φουντωμένα δάση απάτητα
Μα στου ποταμού την άκρη που αργοκύλαγε
Το τσακάλι του πολέμου παραφύλαγε

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Με τ' άγριο νύχι του σημάδεψε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Και μια ζωούλα ακόμα κλάδεψε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Τ' αγόρι λεσ ονειρευότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα γύρω πόλεμοσ γινότανε

Κι όταν στισ κορφέσ απάνω μέρα χάραξε
Στη μικρή καρδιά του μέσα κάτι σπάραξε
Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου
Και τ' αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Τησ γησ ο κόρφοσ δεν τον χώρεσε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Στον ουρανό βαθιά προχώρησε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα πάντα πόλεμοσ γινότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα πάντα πόλεμοσ γινότανε