Άκρα του τάφου σιωπή
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
Στέκει ο σουλιώτησ ο καλόσ παράμερα και κλαίει
Έρμο τουφέκι σκοτεινό τι σ' έχω εγώ στο χέρι;
Οπού ‘σύ μου ‘γινεσ βαρύ κι ο αγαρηνόσ το ξέρει